Perakende Sektöründe Yıpranmanın Nedenleri Nelerdir?

Küçük şirketler büyüdükçe, sahipleri sık sık artan iş yüklerinde onlara yardım etmek için çalışanları işe alır. Ayrıca işçi devri olarak da adlandırılan işçi yıpranması, işçilerin işten ayrılma ve yeni işçiler tarafından değiştirilmeleri gereken orandır. Perakende sektörü, çeşitli altta yatan faktörler nedeniyle yüksek ciro seviyeleri yaşama eğilimindedir.

Ödeme ve menfaatler

Düşük ücret ve az iş avantajı, herhangi bir sektörde yıpranmanın ortak nedenleridir. Kasiyerler, stok işçileri, satış görevlileri ve yöneticiler gibi perakende işçileri genellikle asgari ücrette veya yakınında olabilecek düşük ücret alırlar. Ayrıca, perakende çalışanları çoğu zaman programları üzerinde kontrol sahibi olmazlar ve istedikleri kadar çalışamazlar. Sonuç olarak, çalışanlar daha iyi ücret, fayda ya da daha elverişli programlar sunan diğer sektörlerde yeni işler almak için genellikle perakende satış işlerinden ayrılıyorlar.

İlerlemesi için fırsatlar

Ciroya katkıda bulunan bir diğer faktör, bir sektördeki ilerleme fırsatları ya da eksikliğidir. İşçiler makul bir süre içinde daha fazla sorumluluk alan daha iyi ödeme yapan pozisyonlara geçebileceklerini bilirlerse, bir şirkette kalma olasılıkları daha yüksektir. Perakendecilik işleri genellikle, ilerlemede umutsuzluğa sahiptir, bu da işçilerin işlerine daha az değer vermesine ve diğer fırsatları takip etmek için daha fazla istekli olmasına neden olabilir.

Genç İşçiler

Perakende sektörü sıklıkla gençler ve gençler gibi gençleri istihdam etmektedir. Gençler genellikle uzun süreli çalışma niyeti olmadan iş bulur, bu da daha yüksek ciroya yol açar. Örneğin, bir genç, lise boyunca kolejden tasarruf etmek için perakende mağazasında bir işe girebilir, ancak mezun olduktan sonra işten ayrılarak üniversiteye gidebilir. Benzer şekilde, perakende iş alan üniversite öğrencileri mezun olduktan sonra çalışma alanlarındaki işleri bulmak için işten ayrılabilirler.

Kişisel Yerine Getirme

Perakende sektöründeki yıpranmanın bir başka olası nedeni, perakende çalışanlarının perakende satış işini eğlenceli ya da kişisel olarak tatmin edici bulmayabilmesidir. İşçiler uzun vadeli kariyer ararken, eğlenceli, entelektüel olarak teşvik edici, topluma yararlı veya kazançlı işler aramaya meyillidirler. Perakendecilik işleri genellikle monotondur ve bu da çalışanların işlerini daha kişisel yerine getirme fırsatlarını göze alarak işlerini bırakma olasılıklarını arttırır.