Bir Kuaför Salonu İşletmesinin Zayıf Yönleri Nedir?

Güzellik okulundan mezun olan herkes muhtemelen bir gün kuaför sahibi olmayı düşünüyor. Arzu, yaratıcılığı ifade etme, müşteri geliştirme ve kar elde etme hayalleriyle güçlenir. Nadiren bu rüyalar insan kaynakları sorunlarını, çalışan hırsızlığını ve bordro vergisi uygulamalarını içerir. Bu konular kuaför salonu işinde olumsuzluk veya zayıflıktır.

Yüksek Ciro

İşe alım ve çalışanların tutulması, salon endüstrisindeki en büyük sorunlardan ikisidir. Saç stilistleri için eğitim devletler tarafından düzenlendiğinden, yeterlilik için ulusal bir standart yoktur. Salon sahipleri işe alımdaki denemelere ve referanslara güveniyor. Ancak ciro yüksek kalıyor. Haber vermeden ayrılan stilistler, personel programlarını ve müşteri randevularını bozuyor. Yüksek ciro, satışları etkiler ve bir salonun itibarını aşındırır. Stilistlerin bir salondan diğerine atlama kolaylığı saç işi sahiplerini sürekli işe alım modunda tutar.

İşçi maaşı

Bir kuaförün çalışanları nasıl telafi etmesi nakit akışı, ciro ve vergileri belirler. Çoğu salon çalışanlara komisyon öder. Salonun lehine 60-40'lık bir bölünmeyle başlarlar. Ancak, salonun müşterisini artıran stilistler ve tırnak teknisyenleri yakında 50-50'lik bir bölünme talep ediyorlar. Bu durumda, salon sahibi anlaşmanın kısa sürede sona ermesini sağlar, çünkü kira, kamu hizmetleri ve satılan malların maliyeti sahibinin yüzde 50'sinden ödenir. Mal sahibi, tazminattaki artışa karşı koymak için fiyatları yükseltmeli veya azalan geliri kabul etmelidir. Bazı salonlar, komisyonların kar üzerindeki etkisini en aza indirmek için maaş öderler.

Vergiler

Stilist-salon sahibi ilişkisini daha da karmaşık hale getiren federal hükümetin verdiği ipuçlarından ibarettir. Profesyonel Güzellik Derneği, salon sahiplerine çalışanlara ipucu kredisi verecek yasaları çıkarmak için yıllarca Kongre’yi lobi yaptı. Dernek, İç Gelir Kanunu'nun 45B. Bölümü ile restoran sahipleri için geçerli olan anlaşma gibi bir anlaşma arar. Görüldüğü gibi, salon sahipleri vergi kredisi almamaktadır ve çalışanların ipuçlarına vergi ödemek zorundadır. Yüksek kaliteli salonlardaki stilistler, yılda 10, 000 dolardan fazla bahşiş verebilirler.

Kötü Endüstri Ahlakı

Bir teknoloji firması için bir yazılım geliştiricisi, işini haber vermeksizin bırakamaz, o firmanın özel bilgileriyle dolaşamaz ve aynı gün içinde rakibi ile iş bulabilir. Bu salon endüstrisinde her zaman olur. Stilistler rutin olarak gizli müşteri bilgilerini alır ve müşterileri kendileri olarak talep eder. Bazı salon sahipleri çalışanların rekabet etmeyen sözleşmeleri imzalamasını gerektirse de, bu sözleşmeleri uygulamak zor ve maliyetlidir. Ayrıca etik problemleri, çalışanların salon ürünlerini çalıp, ücretsiz ve eksik raporlar için ek hizmetler gerçekleştirmesiyle ortaya çıkar.