Tek Bir Bilgisayarda Birden Çok İşlemcinin Kullanımı

Çok işlemcilerin kullanımı son yıllarda artmış olsa da, çok işlemcili bilgisayarlar 30 yıldan daha eskidir. Bu zamandan bu yana, yetenekleri, uygulamaları kadar gelişti. Modern masaüstü bilgisayarlarda 12 işlem çekirdeğine sahip tek bir yonga bulunabilir. Her çekirdek bir görevi diğerinden bağımsız olarak tamamlayabilir. Bir bilgisayarda birden fazla işlemci kullanmanın, yazılımın donanımda olduğu gibi yapılması gerekir.

Asimetrik Çok İşlemli

Çok işlemciliğin ilk uygulaması asimetrik olarak adlandırılmıştır. Bu işlem türü temel olarak kaynakları paylaşamayan tamamen farklı iki işlemciydi. Sonuç olarak, her bir işlemci için ayrı işletim sistemleri veya işletim sistemleri gerekiyordu. Bu çok işlemciliğin biçimi, bir işlemcinin yalnızca paket iletmeyi işlediği, diğeri ise yalnızca idari görevlerle ilgilenen bir yönlendirici gibi özelleştirilmiş uygulamalar için uygundur.

Simetrik Çok İşleme

Simetrik, çok işlemeli en yaygın, modern şeklidir. Bu durumda, tek bir işletim sistemi tüm işlem çekirdeklerinin kaynaklarını yönetir. Bu işletim sistemi içindeki programlar her iki işlemciyi aynı anda kullanmak için tasarlanabilir. Benzer şekilde, bu işletim sistemi içinde çalışan birden fazla program ayrı işlemcilere atanabilir. Simetrik ortamlardaki işlemciler aynı bellek veriyolunu ve diğer harici kaynakları paylaşır.

Çoklu Soket Anakart Kurulumu

Çok işlemeli modelin iki fiziksel uygulaması da vardır. İlk ve en eski çok işlemcili uyumlu anakart tipleri çoklu, ayrı CPU soketleriyle tasarlandı. Şu anda, bu uygulama, Intel'in Xeon hattı gibi sunucu sınıfı ana kartlarla sınırlıdır. Anakart daha sonra iki işlemci arasında hafızayı paylaşan ve işlemcilerin kendi aralarında iletişim kurmasına izin veren mimariyle inşa edilir. Dört sokete kadar kapasiteli anakartlar mevcuttur.

Birden çok işlemci

Çok işlemcili bilgisayarların büyük çoğunluğu bugün tek bir çok çekirdekli yonga olan diğer fiziksel uygulamaları kullanıyor. Bu çip türü tek bir sokete sığar ancak “çekirdek” olarak bilinen çok sayıda işlemciyi tutar. Belleğe erişme ve farklı işlemciler arasında işe yayılma özelliği çip üzerindeki mimaride inşa edilmiştir; anakart sadece bu işlemci kümesine tek bir veri yolu sağlıyor. Talaş yoğunluğu iki işlem çekirdeğinden 12'ye kadar değişmektedir.